Co grozi firmie za nieprzygotowanie stanowiska pracy z zapleczem socjalnym dla osoby, która w wyniku wypadku przy pracy utraciła zdolność do wykonywania powierzonych zadań. Artykuł POPON w Dzienniku Gazecie Prawnej, pisze radca prawny Mateusz Brząkowski

Co grozi firmie za nieprzygotowanie stanowiska pracy z zapleczem socjalnym dla osoby, która w wyniku wypadku przy pracy utraciła zdolność do wykonywania powierzonych zadań. Artykuł POPON w Dzienniku Gazecie Prawnej, pisze radca prawny Mateusz Brząkowski

Osobie niepełnosprawnej, która uległa wypadkowi przy pracy i straciła zdolność do pracy na dotychczasowym stanowisku zorganizowaliśmy stanowisko pracy z podstawowym zapleczem socjalnym. Jednak zostało utworzone dopiero po ponad 7 miesiącach od zgłoszenia przez tego pracownika gotowości przystąpienia do pracy (przepisy mówią o 3 miesiącach). Czy z tego powodu zostaną nałożone na nas sankcje.

Każdy pracodawca, który nie wydzieli lub nie zorganizuje w terminie 3 miesięcy stanowiska pracy dla osoby, która w wyniku wypadku przy pracy lub choroby zawodowej utraciła zdolność do pracy na dotychczasowym stanowisku, obowiązany jest dokonać, w dniu rozwiązania stosunku pracy z tą osobą, wpłaty na PFRON w wysokości piętnastokrotnego przeciętnego wynagrodzenia za pracownika.

Zgodnie z art. 14 ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych pracodawca jest obowiązany wydzielić lub zorganizować odpowiednie stanowisko pracy z podstawowym zapleczem socjalnym dla pracownika, który w wyniku wypadku przy pracy lub choroby zawodowej utracił zdolność do pracy na dotychczasowym stanowisku. Takiego obowiązku nie ma jednak wobec pracownika, który naruszył przepisy w zakresie bhp lub pozostawał w stanie nietrzeźwości, jeżeli okoliczności te stanowiły wyłączną przyczynę wypadku przy pracy. Takie stanowisko trzeba zorganizować w terminie 3 miesięcy od daty zgłoszenia przez pracownika gotowości przystąpienia do pracy, które powinno nastąpić w ciągu miesiąca od dnia uznania go za osobę niepełnosprawną.

Dodać należy, że w postanowieniu Sądu Najwyższego z 12 grudnia 2002 r. (sygn. akt II UK 176/02, LEX nr 464672) uznano, że „osobą zatrudnioną” w rozumieniu art. 14 ust. 1 ustawy o rehabilitacji jest pracownik, który wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej utracił zdolność do pracy na dotychczasowym stanowisku, lecz z którym pracodawca nie rozwiązał stosunku pracy.

Podstawa prawna

Art 14 i 23 ustawy z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (tj. Dz.U. 2011 r. nr 127. poz. 721 z późn. zm.).

Autor: Mateusz Brząkowski radca prawny

Polska Organizazja Pracodawców Osób Niepełnosprawnych

Źródło: Dziennik Gazeta Prawna



Facebook
LinkedIn
Skip to content